- محنت خور (خَ)
خورندۀ محنت. تحمل کننده رنج و سختی. غمخور. اندوه خور. که سختی و رنج برد. که بدبختی و آفات تحمل کند:
بیا ساقی آن می که محنت بر است
به چون من کسی ده که محنت خور است.
نظامی
بیا ساقی آن می که محنت بر است
به چون من کسی ده که محنت خور است.
نظامی
